Amaç: Bu çalışmanın amacı, idame tedavisi sırasında gelişen yan etkileri ve ilişkili faktörleri belirlemek ve idame tedavi toksisitenin erişkin ALL prognozu üzerindeki etkisini araştırmaktır.
Hastalar ve Yöntem: Bu çalışma tek merkezde ve geriye dönük olarak idame tedavisi alan 33 erişkin ALL hastasıyla yapıldı. Yaş ortalaması 32 (19-60) idi. Yan etkiler, doz değişiklikleri, nüks ve sağkalım bilgileri kaydedildi.
Bulgular: Sırasıyla dört (%12) ve sekiz (%24) hasta şiddetli/tekrarlayan toksisiteler ve nüks nedeniyle idame tedavisine devam edemedi. Şiddetli hepatotoksisitesi olan hastalarda başlangıç direkt bilirubin seviyeleri anlamlı olarak daha yüksekti (p= 0.04). Mukozitli hastalarda beyaz küre (p= 0.04), nötrofil (p= 0.01) ve trombosit (p= 0.003) sayısı anlamlı olarak düşük, ferritin değeri daha yüksek (p= 0.01) idi. Şiddetli mukoziti olan hastalarda toplam sağkalım (TSK) olasılığı, şiddetli olmayanlara göre daha düşüktü (%33.3’e karşı %69.7, p= 0.03). İdame tedavisinde beş hastada değişiklik yapılmadı, 20 hastada bir veya birden fazla ilaçla doz geciktirme ve/veya doz azaltımı yapıldı, sekiz hastada bir veya birden fazla ilaç kesildi. Üç hasta grubu arasında TSK ve hastalıksız sağkalım (HSK) benzerdi (p> 0.05). MTHFR polimorfizmleriyle yan etkiler arasında ilişki yoktu. İdame tedavisi alan hastalarda TPMT polimorfizmi saptanmadı.
Sonuç: İdame tedavisi sırasında gerekirse ilaç dozları azaltılmalı/geciktirilmelidir. İdame tedavisinde ciddi yan etkileri olan hastalarda, özellikle şiddetli mukoziti ve enfeksiyonu olan hastalarda etkin bir şekilde tedavi edilmelidir. Şiddetli toksisitesi olan hastalarda, uygun doz azaltma/gecikme veya tedavinin kesilmesi sağkalım sonuçları üzerinde olumsuz bir etkiye sahip olmayabilir.